Probleemstelling

Momenteel is de werkloosheid in Nederland een groot maatschappelijk probleem. Feit is dat de Nederlandse maatschappij aan het vergrijzen is. Het draagvlak voor uitkeringen die dit probleem met zich meebrengt zal alleen hierdoor al verder afnemen, terwijl de kosten toenemen. Robotica-techniek bied in onze ogen een oplossing. Natuurlijk zijn de juiste instelling, opleidingsniveau (kennis) en vaardigheden voor een baan van essentieel belang. Hierop wordt normaal dan ook gescreend tijdens een sollicitatiegesprek. Helaas is er ook ruim één miljoen mensen met een arbeidsbeperking. Deze groep mensen heeft woon/werkaanpassingen (groot of klein) nodig om hun werkzaamheden goed uit te kunnen voeren. De diversiteit van deze grote groep maakt het moeilijk om een passende oplossing te vinden. Verschil in leeftijd, beperking, belangen en educatie vragen allen om maatwerk. Een technologische oplossing werkt dan vaak ook slechts op kleine schaal voor specifieke doeleinden. Een algemenere oplossing vraagt dan ook om een sterke AI. Om een meer op de hedendaagse mogelijkheden beruste techniek te ontwikkelen, hebben wij besloten onze focus te richten tot blinden en/of slechtzienden. Natuurlijk zijn er verschillende stakeholders, met allen hun eigen visie op wat de requirements van deze technologische oplossing moeten zijn.

Succesvol werken met een visuele beperking vergt mobiliteit, het kunnen compenseren van verminderd zicht met hulpmiddelen en in staat zijn een positief beeld neer te zetten van jezelf. Momenteel worden visueel beperkten vaak slecht geïnformeerd over hulpmiddelen tijdens studie en werk. Sinds 75% regulier onderwijs volgt en hierdoor al (vroeg) in de ontwikkeling tegen extra uitdagingen aan loopt is hier ruimte in te winnen. Natuurlijk zijn er verschillende belangenorganisaties die de benodigde kennis in huis hebben, maar het initiatief van het verkrijgen van deze informatie ligt vaak bij de visueel beperkten zelf. Als wij onze technologie succesvol op de markt willen zetten moet eerst een betere samenwerking met deze groep worden gerealiseerd. Als je gaat googelen kom je veel technologische oplossingen voor blinden tegen. De hoge prijzen van deze hulpmiddelen, de mindere financiële draagkracht van deze groep in combinatie met de beperkte vergoedingen van zorgverzekeraar en UVW, hebben tot gevolg dat je deze technologieën niet veel terugvind in de maatschappij. Bijkomend probleem is dat deze technologieën nog niet optimaal werken, omdat door deze lage afzet de kinderziektes nooit uit de producten gehaald kunnen worden. Visueel beperkten moeten “blind” kunnen vertrouwen op technologieën. Deze groep wacht eerst af voordat ze tot aanschaf overgaan. Zij wachten op positieve ervaringen/reacties van andere gebruikers. Zij kunnen namelijk alleen maar onafhankelijk zijn met producten die gegarandeerd werken.

Aangepaste werkplekken voor deze groep zijn er te weinig. Ook hier is gebrek aan kennis bij de werkgevers een grote oorzaak. Werkgevers zijn vaak niet op de hoogte van subsidies en andere voorzieningen die o.a. door het UWV en/of gemeenten verstrekt worden. De lagere overheid doet na intreding van de Participatiewet veel moeite met het zoeken naar of het creëren van aangepaste werkplekken. Ook is het maatschappelijk draagvlak aan het groeien, immers iedereen participeert mee in onze samenleving. De meerderheid van onze focusgroep deelt deze instelling en wil héél graag werken. Werkgevers onderschatten het aanpassingsproces, maar als dit obstakel overwonnen is zijn ze content met het resultaat. Visueel beperkten hebben in het algemeen een goed CV, zijn makkelijk om mee te werken en zijn vaak zelf in staat om aan te geven wat ze willen/kunnen en wat ze nodig hebben om dit te bereiken. Natuurlijk kost werken met een beperking extra energie en is de toenaderingsdrempel in de sociale werkgerichte cirkel tussen ‘normale’ werknemers in het begin hoog. Maar door juiste regelaanpassingen i.c.m. hulpmiddelen en oplossingen voor verminderde flexibiliteit zal de samenwerking tussen werknemers goed zijn.

Technologie ontwikkelt zich snel. Een technologische oplossing kan alleen worden geïntegreerd in de maatschappij als de grote meerderheid dit accepteert. Tot vandaag de dag is de ontwikkeling van een AI een groot moreel dilemma. Een toekomstdroom voor sommigen en voor anderen een nachtmerrie. Daarom hebben we gekozen voor een ‘veilige’ oplossing, een robot assistent voor o.a. de functie docent, namelijk een bordschrijver/veger. Deze technologische oplossing heeft een zwakke tot matige AI, het is een systeem met enige vorm van autonomie dat herbruikbaar is. Het zal onbeperkte mogelijkheden terugdringen tot een paar goede opties in een beslissingsframe en dit frame met keuzemogelijkheden aan gebruiker aanbieden. Daarnaast zal het sommige handelingen automatisch of zonder veel aansturing uitvoeren. Maar de uiteindelijke uitvoering wordt bepaald door de gebruiker.